Een week zoals geen ander!

Hallo nieuwsgierige lezers! ;-)

Onze voorlaatste, tiende week stage startte met het geven van een vorming. Maandagmorgen gaven we aan de leraren en de studenten uit de lerarenopleiding een workshop over beweging en vrije tijd. We hadden tijdens het begin van onze stage al gemerkt dat hier niet veel aan sport gedaan wordt en dat terwijl dit toch echt belangrijk is voor kinderen, ook voor kinderen met een beperking. Het was leuk om eens vorming te geven aan de leerkrachten omdat we het gevoel hadden dat ze er echt interesse voor hadden en er ook iets uit gaan meenemen.

's Middags moesten we plots naar 'Womensday'. Ratnavelu belde naar Lies om te zeggen dat hij met ons afgesproken had dat Melissa en de twee studenten logopedie naar Womensday gingen. Evelien zou niet mee gaan omdat ze te moe was van haar reis. Klonk leuk, alleen hadden we helemaal niets afgesproken met Ratnavelu en was Evelien niet te moe. We vielen dus compleet uit de lucht. Uiteindelijk zijn we dan toch allemaal samen naar Womensday geweest. Ook Lies en de twee studenten vroedkunde gingen mee. Op Womensday worden de vrouwen uit dat gebied, die iets speciaals hebben bereikt in hun leven, in de bloemetjes gezet. Er werden ook toespraken gehouden om de andere vrouwen aan te moedigen ook hun leven in handen te nemen. Wij als 'witte mensen' mochten ook enkele certificaten uitdelen. 

Een van de zovele dansjes op Womensday

Dinsdag hadden we een 'gewone' CBR-dag. We waren die dag behoorlijk vroeg terug, maar moesten onderweg nog stoppen om een verrassing voor Melissa op te halen. Een brief van haar vriend Jasper lag op haar te wachten!

Op woensdag zouden we opnieuw vorming geven. Je voelt ons al aankomen, het verliep weer niet zoals gepland. Lies zou die dag naar een internationale conferentie gaan voor studenten 'engeneering and communication'. Ze zou daar 'chief guest' zijn, wat inhoudt dat ze een toespraakje moest houden over de rol van technologie bij ergotherapie en dat ze als internationale gast enkele cadeautjes zou krijgen als bedanking voor haar aanwezigheid. Maar Lies was ziek, wat er voor zorgde dat het geen internationale conferentie meer zou zijn. Noodplan: Melissa en Evelien moeten hun vorming maar even uitstellen en de taak van Lies overnemen. We flansten snel een korte speech in elkaar, sprongen in onze chudidhar en een half uurtje later zaten we als internationale gasten op een stoel op het podium. Melissa kreeg de verantwoordelijkheid van chief guest op zich en nam de trofee in ontvangst. We kregen ook nog elk een sjaal (een soort van eredoek) en enkele cursussen als bedanking. Er was ons beloofd dat we zeker om 11u zouden terug zijn om onze vorming te kunnen geven, maar het werd al snel 13u. Bij terugkomst hebben we dan toch eerst nog onze vorming over belonen en straffen gegeven, want de CBR-staff zat al een hele voormiddag op ons te wachten. In de namiddag hebben we nog enkele individuele therapieën gegeven.

Congres over technologie en communicatie

Donderdag zijn we voor de laatste keer naar Anbu Illam geweest. Evelien maakte met haar 'severe class' nog een groot schilderij. Niet alleen het blad werd daarbij beschilderd, maar ook de vloer kreeg enkele nieuwe kleurtjes. Melissa heeft samen met Lies en de 'mild class' petit beurre taartjes gemaakt. Vooral het opeten was voor de leerlingen het toppunt van de activiteit. 

Donderdagavond kregen we een leuk telefoontje van Ratnavellu. Vrijdag zouden we twee andere projecten van SCAD bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Vrijdag bezochten we de zigeunerschool en een lepradorp. In de zigeunerschool kregen we een hartelijk ontvangst. Iedereen kreeg een stip op zijn hoofd en een ketting om zijn nek. Daarna werd er nog een liedje voor ons gezongen, gevolgd door een hartelijk applaus van de hele school. Na een uitleg over de werking van het schooltje bezochten we nog de klasjes afzonderlijk. We kregen er verschillende liedjes te horen en een dansje te zien.

Vervolgens bezochten we een lepradorp van SCAD. Omdat mensen met lepra verstoten worden uit de maatschappij leven zij vaak in erbarmelijke omstandigheden zonder degelijk onderkomen of medische verzorging. In het dorpje van SCAD zijn er voor hen huizen voorzien en een medische post. Elke morgen en avond kunnen de leprozen er terecht om hun wonden te laten verzorgen. 

Een warme ontvangst door de zigeunerkindjes

Man die de leprozen verzorgt

Rond vier uur is Melissa samen met de logopediestudenten vertrokken voor een weekendje Kumily. Evelien is niet meegegaan omdat ze dit al gezien had met haar broer. Zij bleef het hele weekend in Ponnakudi, maar zette het weekend wel in met een etentje in de cocaroco. De zaterdag zorgde Prema en Arul (een medewerker in het centrum) voor tandoori chicken die ze zelf gebraden hadden op het kampvuur. Evelien zorgde voor het dessert; bananenmilkshake!

Het weekendje Kumily werd in elkaar gestoken door Mr. Charles. Wij moesten enkel zeggen waar we allemaal naar toe wilden gaan. Na een autorit van bijna zes uur en een tussenstop om te eten, kwamen we eindelijk aan in Kumily. Moe kropen we in ons bedje in het Highrange Hotel want op zaterdag stond er veel op het programma. We begonnen de dag met een rondleiding in the Green Park Spice Garden. Daarna gingen we naar Elephant Junction waar we een rondritje van 45 minuten maakte op een olifant. Dit was een hele leuke belevenis en is echt iets wat ik nooit meer ga vergeten! Na onze lunch hebben we de Connemara Tea Factory bezocht. Het was interessant om te zien hoe de black tea gemaakt wordt. Na onze rondleiding mochten we eens proeven van hun thee. En dat was lekker! Na al onze bezoekjes hebben we de tijd genomen om eens door het stadje te wandelen en souvenirs aan te kopen. De dag werd afgesloten met Kalaripayattu. Dat is een oude vechtsport die vooral in het zuiden van India wordt beoefend. Het is gebaseerd op bewegingen die gevonden worden in de dierenwereld. Het begin van de show was eerder saai maar het werd alsmaar spectaculairder dat we op het einde bijna niet meer durfden kijken. We kropen die avond vroeg onder de lakens want op zondagmorgen stond een natuurwandeling doorheen het Periyar Tijgerreservaat op ons programma. Deze 2,5 uur durende wandeling leverde adembenemende beelden op. We zagen niet alleen een mooie natuur, maar ook verschillende wilde dieren zoals olifanten, apen, wilde kippen, een hert, een slang en verschillende vogels. Na de wandeling maakten we nog even een vlugge stop voor een hennatekening en keerden we voldaan terug naar Ponnakudi.

Rit op een olifant - Elephant Junction

Nature Walk Periyar Tiger Reserve

Henna op de hand