நன்றி! (Bedankt!)

Dag lieve bloglezers!

Hier zijn we al opnieuw met een laatste blogberichtje. Na ons relaxed weekje Kovalam en Varkala hebben we nog 4 dagen doorgebracht in de guesthouse in Ponnakudi.

Zaterdagmorgen werd het weekend ingezet met onze laatste vorming. Deze vorming ging over Sherborne, een soort van bewegingstherapie. Voor de deelnemers was dit nieuwe materie waardoor ze heel aandachtig onze laatste vorming hebben gevolgd. In de namiddag zijn we samen met Elien en Céline voor de laatste keer naar Ibaco, het lekkere ijssalon, gegaan.

Zondagnamiddag zijn we naar Reliance en Photys, twee supermarkten, gegaan om inkopen te doen voor ons afscheidsfeestje op maandagavond. Op het menu stonden: bruchetta als voorgerechtje, puree, appelmoes, gebakken kip en bloemkool als hoofdgerecht en als dessert serveerden we vanille-ijs met banaan en chocoladesaus. Onze zelfgemaakte Westerse schotels werden aangevuld met Indische zodat het een multiculturele avond werd. Natuurlijk kon een saree dan niet ontbreken! Mr. Charles, Mr. Ratnavelu, Miss Prince, Prema en alle belgen waren aanwezig op het feestje. Maar voor ons afscheidsfeestje kon beginnen, hebben we in de namiddag uitgebreid afscheid genomen van de kindjes in het schooltje voor buitengewoon onderwijs in Ponnakudi. Ze verrasten ons met verschillende dansjes en liedjes. Natuurlijk konden wij onze act, de kabouterdans, niet achterwege laten!

Onze kookkunsten showen!

Vandaag is het onze laatste dag in India en die werd in de voormiddag gevuld met een bezoekje aan Mrs. Amali Cletus, de vrouw van de big boss van SCAD. Zij wou ons persoonlijk begroeten en bedankje voor ons geleverde werk tijdens de drie maanden stage. Zoals bij alle andere bezoekjes, werden we opnieuw verwend met water, koekjes, thee en mango. In de late namiddag bracht Mr. Charles ons nog een laatste bezoekje en hij bracht voor ons een leuk cadeautje mee, een Indisch scoutssjaaltje! 

The Bharat Scouts & Guides Tirunelveli

Ondertussen staan onze valiezen klaar en tellen we een beetje af tot het 22u00 is (18u30 Belgische tijd). Onze eerste vlucht stijgt op om 4u05 richting Doha. Daar maken we een tussenstop van ongeveer 2uur waarna we doorvliegen naar het kleine Belgenlandje. We arriveren om 13u50! ;-)

Met dit laatste Indische blogberichtje willen we alle lezers, familie en vrienden bedanken. We vinden het leuk dat er keer op keer zoveel mensen onze verhalen hebben gelezen! We hebben genoten van onze drie maanden stage en hopen dat jullie via deze weg met ons mee hebben genoten. BEDANKT!

Onze allerlaatste Indische groetjes!

Evelien & Melissa

Één doel: relax!

Dag lieve vrienden en familieleden!

We zijn zonet terug 'thuis' gekomen na een relaxed weekje Kovalam en Varkala. Deze twee stadjes liggen in de zuidelijke provincie Kerala. Het zijn beide toeristische verblijfplaatsen met meer blanke dan Indische gezichten. Het is het toegestaan om de schouders te tonen en de billen te laten bruinen! 

Jullie konden lezen in het vorige blogberichtje dat Evelien zich niet helemaal lekker voelde, maar omdat ze aan de beterhand was, ging ze toch mee op vakantie. Zaterdagmorgen hebben we rond 9u00 de trein genomen richting Trivandrum. Daarna moesten we nog een tuktuk nemen om uiteindelijk in Kovalam aan te komen. Wat we niet wisten, was dat ons hotel niet in Kovalam maar in Chowara (10 kilometer afstand van Kovalam) gelegen was. Om deze pijn wat te verzachten, hebben we eerst genoten van een lekkere cocktail, cheese naan en een lekker middagmaal om dan uiteindelijk een tuktuk te nemen naar Chowara. Eenmaal in het hotel aangekomen, werd een eerste plons in het zwembad gewaagd! En dat voelde zo goed dat er nog meerdere plonsjes volgden. Na het plonsje ging het met Evelien toch wat slechter waardoor ze ons 's avonds niet vergezelde naar om een kijkje te nemen van het strand van Chowara en te gaan eten in Kovalam. Toen we terug in het hotel aankwamen, had Evelien telefoontjes gepleegd met Lies en geskypet met haar ouders. Ze besloot om diezelfde nacht nog terug te keren naar Ponnakudi samen met de ouders van Lies die ook die nacht geland waren in Trivandrum, niet ver van Chowara.

Chowara strand bij zonsondergang

Zondag werd gevuld met plonsjes in het zwembad, zonnebaden aan het strand van Chowara en 's avonds op restaurant in Kovalam. Toevallig kwamen we Annelies, Ianthe en hun liefjes tegen en hebben we samen nog een cocktail gedronken om de avond af te sluiten. Maandag hebben we opnieuw aan het zwembad gelegen van het hotel en hebben we rond 15u00 de bus genomen naar Kovalam om daar wat te shoppen en terrasjes te bezoeken. 

Zwembad aan ons hotelletje

Dinsdag zat het verblijf in Chowara er op en namen we de bus richting Varkala, onze tweede bestemming! Natuurlijk werd er in de voormiddag nog geprofiteerd van het zwembad. ;-)
De moesson komt langzaamaan richting zuid-India en dat hebben we al verschillende keren opgemerkt. Voor onze reis naar Varkala moesten we twee bussen nemen met een tussenstop in Trivandrum. Daar viel de regen plots met bakken uit de lucht. Gelukkig duurde deze regenbui niet lang en konden we schuilen in het busstation. Ook na de busrit van bijna 3uur kwamen we uiteindelijk aan in Varkala met opnieuw lichte regen. Onderweg naar het hotel kwamen we opnieuw Annelies, Ianthe en hun liefjes tegen want ook zij maken deze week halt in verschillende toeristische trekpleisters. Er werd afgesproken om samen iets te gaan eten en de avond te vullen met een drankje. Het werd opnieuw heel gezellig!

Varkala beach

Woensdag waren de wolken en lichte regenval spelbrekers! Onze plannen werden gewijzigd waardoor we de voormiddag hebben gevuld met een lang ontbijt,en shoppen. Evelien was ondertussen volledig genezen en arriveerde rond 13u00 in de namiddag in het hotel om samen met ons nog van de laatste dagen te genieten. Na de middag rustte we uit op het terras van ons hotel en in de late namiddag hebben we Evelien meegenomen naar de winkeltjes. Onze portemonnee werd leger en leger :-( Na het avondmaal keerden we terug naar de hotelkamer. We waren nog niet moe en wilden nog een spel spelen. Jammer genoeg hadden ze in het hotel geen spel kaarten of een gezelschapsspel waardoor we dan maar binairo's (met dank aan de tante van Evelien) hebben opgelost!

Donderdag was het gelukkig stralende zon waardoor we konden bakken en braden aan het strand van Varkala! Een volledige dag aan het strand was een beetje teveel van het goede want 's avonds zagen we er uit als vier rode kreeftjes. Toen we net op het punt stonden om te gaan eten, brak er onweer los. Hevige bliksem en luid gedonder legde Varkala volledig plat. Ook het straatje met alle winkeltjes en restaurantjes stond volledig onder water. Toen de regen wat verminderd was, namen we onze handdoek en sjaal en liepen we als nonnetjes naar het restaurantje. Dit leverde hilarische beelden op!

Donderdagavond in Varkala

Vanmorgen genoten we van een boterham met Nutella en passeerden we nog voor een laatste keer aan de winkeltjes. Rond 12u00 zijn we vanuit Varkala vertrokken richting Tirunelveli en zat onze vijfdaagse reis naar Kerala er op.

We zijn helemaal genezen en uitgerust om onze vier laatste dagjes in Tirunelveli door te brengen. Dinsdag schrijven we nog een laatste blogberichtje om jullie te vertellen over de vier laatste dagen op buitenlandse stage!

Zongebruinde groetjes!

Evelien en Melissa

Een weekje SCAD-projecten!

Dag iedereen!

De voorlaatste week in India was geen echte stageweek, maar bezochten we verschillende andere projecten van SCAD. Voor we op bezoek gingen naar de verschillende projecten gaven we onze derde workshop. Dit keer over 'ernstig verstandelijke beperking'. De leraren, studenten lerarenopleiding en de CBR-staff waren aanwezig. We kozen voor deze vorming omdat we gemerkt hadden dat er niet altijd op een correcte manier met leerlingen met een ernstig verstandelijke beperking wordt omgegaan. Het was geen eenvoudige vorming, maar iedereen leek wel geïnteresseerd en deed zijn best om alles te begrijpen.

's Middags zijn we dan projecten van SCAD gaan bezoeken. Deze keer zijn we naar een vrouwenzelfhulpgroep geweest die een naaiatelier hebben opgericht met ondersteuning van SCAD. Ook op dinsdag hebben we projecten bezocht. We startten met een bezoek aan een geitenproject. Het dorpje kreeg enkele jaren geleden 25 geiten van SCAD. De geiten vermenigvuldigen zich snel waardoor er nu zeker al honderden rondlopen. Na het geitenproject bezochten we een schooltje dat gerenoveerd werd met de hulp van SCAD. De kinderen zongen verschillende liedjes voor ons en een wederdienst niet ontbreken. Met de zes studenten dansten we voor hen de kabouterdans. We sloten de dag af met een bezoek aan een plantentuin, maar omdat het voor ons net iets te warm was, werd dit maar een kort bezoekje.

Vrouwenzelfhulpgroep

De kabouterdans!

Op woensdag ging Evelien naar Anbu Illam. Daar maakte ze met Lies een groot spel die dan in de middag werd gespeeld met de hele school. De leerlingen en ook de leerkrachten waren heel enthousiast en iedereen genoot van het spel waardoor het een leuke afsluiter werd van de stage in Anbu Illam. Melissa ging niet mee naar Anbu Illam, maar bleef in de voormiddag in Ponnakudi. Daar werkte ze aan haar eindwerk terwijl de logopedie-studenten een vorming gaven. In de namiddag bezochten ze nog een project van SCAD. Opnieuw een vrouwenzelfhulpgroep die maandverbanden produceerden. Veel van de zaken werden er nog met de hand gedaan. 

Woensdagavond sloten we af met Annual Day in Franciscus Xaverius Engeneering college in Tirunelveli. Dat is een soort van schoolfeest, maar het is niet te vergelijken met een schoolfeest van bij ons. We werden verwelkomt met een bindi (een stip) op het voorhoofd en een boeketje bloemen. Daarna kregen we in het kantoor een bordje met koekjes en thee aangeboden. In het kantoor hebben we ook voor de eerste keer de chairman (grote baas), Cletus Babu, van SCAD ontmoet. Vervolgens werden we begeleid naar het grote podium waar we op de 'VIP-stoelen' moesten gaan zitten. Annual day startte met toespraken en uitreikingen van verschillende prijzen. Ook wij werden opnieuw geëerd met een sjaal en een trofee. De hele avond werd gevuld met leuke optredens van de studenten en vuurwerk. Cletus vroeg aan ons om ook een optreden te geven in de vorm van dans of muziek. Dit zagen we niet zitten omdat we niets voorbereid hadden. Met de kabouterdans zouden ze hier waarschijnlijk niet gelukkig zijn ;-) Daarom hebben we het gehouden bij een korte bedankingsspeech. De speech werd enkel gegeven door Melissa, Céline en Elien omdat Ianthe en Annelies liever foto's trokken en Evelien te veel rugpijn had. Ze was de avond er voor van de trap gevallen. Om de af te sluiten, mochten we nog genieten van een typisch Indisch diner.

Toespraak door Cletus Babu, chairman van SCAD

Optredens tijdens Annual Day

Op donderdag en vrijdag was Evelien ziek en ging ze niet mee naar de projecten. Ondertussen is ze alweer aan de beterhand. Voor Melissa werd de donderdag opnieuw gevuld met projecten. Ze begonnen met een bezoek aan de zoutmijnen en daarna aan een schooltje waar de kindjes van de zoutmijnwerkers les volgen. Daarna gingen we naar een dorpje die heropgebouwd was na de tsunami. Een vrouw vertelde daar haar verhaal. Om de dag af te sluiten gingen we nog naar een landbouwschool. 

Zoutmijn

Lieve schatjes in het schooltje voor de kinderen van de zoutmijnwerkers

Vandaag is het feestdag, Goede Vrijdag, en werd er vooral voor school gewerkt. Melissa genoot van haar vele pauzes in de zon en een bezoekje aan Ibaco samen met Elien en Céline. Evelien moest dit helaas afslaan omdat ze nog altijd ziek was. 

Morgenochtend vertrekken we richting Kerala. Daar zullen we een weekje (3 dagen Kovalam en 3 dagen Varkala) genieten van zon, zee, strand, cocktails, lekker eten en winkeltjes. Jullie zullen alle verhalen kunnen lezen in een volgend blogbericht.

De tijd kort hier ondertussen heel snel in. Binnen amper elf dagen mogen we al richting het Belgenlandje vertrekken!

Tot snel!

Melissa en Evelien

Een week zoals geen ander!

Hallo nieuwsgierige lezers! ;-)

Onze voorlaatste, tiende week stage startte met het geven van een vorming. Maandagmorgen gaven we aan de leraren en de studenten uit de lerarenopleiding een workshop over beweging en vrije tijd. We hadden tijdens het begin van onze stage al gemerkt dat hier niet veel aan sport gedaan wordt en dat terwijl dit toch echt belangrijk is voor kinderen, ook voor kinderen met een beperking. Het was leuk om eens vorming te geven aan de leerkrachten omdat we het gevoel hadden dat ze er echt interesse voor hadden en er ook iets uit gaan meenemen.

's Middags moesten we plots naar 'Womensday'. Ratnavelu belde naar Lies om te zeggen dat hij met ons afgesproken had dat Melissa en de twee studenten logopedie naar Womensday gingen. Evelien zou niet mee gaan omdat ze te moe was van haar reis. Klonk leuk, alleen hadden we helemaal niets afgesproken met Ratnavelu en was Evelien niet te moe. We vielen dus compleet uit de lucht. Uiteindelijk zijn we dan toch allemaal samen naar Womensday geweest. Ook Lies en de twee studenten vroedkunde gingen mee. Op Womensday worden de vrouwen uit dat gebied, die iets speciaals hebben bereikt in hun leven, in de bloemetjes gezet. Er werden ook toespraken gehouden om de andere vrouwen aan te moedigen ook hun leven in handen te nemen. Wij als 'witte mensen' mochten ook enkele certificaten uitdelen. 

Een van de zovele dansjes op Womensday

Dinsdag hadden we een 'gewone' CBR-dag. We waren die dag behoorlijk vroeg terug, maar moesten onderweg nog stoppen om een verrassing voor Melissa op te halen. Een brief van haar vriend Jasper lag op haar te wachten!

Op woensdag zouden we opnieuw vorming geven. Je voelt ons al aankomen, het verliep weer niet zoals gepland. Lies zou die dag naar een internationale conferentie gaan voor studenten 'engeneering and communication'. Ze zou daar 'chief guest' zijn, wat inhoudt dat ze een toespraakje moest houden over de rol van technologie bij ergotherapie en dat ze als internationale gast enkele cadeautjes zou krijgen als bedanking voor haar aanwezigheid. Maar Lies was ziek, wat er voor zorgde dat het geen internationale conferentie meer zou zijn. Noodplan: Melissa en Evelien moeten hun vorming maar even uitstellen en de taak van Lies overnemen. We flansten snel een korte speech in elkaar, sprongen in onze chudidhar en een half uurtje later zaten we als internationale gasten op een stoel op het podium. Melissa kreeg de verantwoordelijkheid van chief guest op zich en nam de trofee in ontvangst. We kregen ook nog elk een sjaal (een soort van eredoek) en enkele cursussen als bedanking. Er was ons beloofd dat we zeker om 11u zouden terug zijn om onze vorming te kunnen geven, maar het werd al snel 13u. Bij terugkomst hebben we dan toch eerst nog onze vorming over belonen en straffen gegeven, want de CBR-staff zat al een hele voormiddag op ons te wachten. In de namiddag hebben we nog enkele individuele therapieën gegeven.

Congres over technologie en communicatie

Donderdag zijn we voor de laatste keer naar Anbu Illam geweest. Evelien maakte met haar 'severe class' nog een groot schilderij. Niet alleen het blad werd daarbij beschilderd, maar ook de vloer kreeg enkele nieuwe kleurtjes. Melissa heeft samen met Lies en de 'mild class' petit beurre taartjes gemaakt. Vooral het opeten was voor de leerlingen het toppunt van de activiteit. 

Donderdagavond kregen we een leuk telefoontje van Ratnavellu. Vrijdag zouden we twee andere projecten van SCAD bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Vrijdag bezochten we de zigeunerschool en een lepradorp. In de zigeunerschool kregen we een hartelijk ontvangst. Iedereen kreeg een stip op zijn hoofd en een ketting om zijn nek. Daarna werd er nog een liedje voor ons gezongen, gevolgd door een hartelijk applaus van de hele school. Na een uitleg over de werking van het schooltje bezochten we nog de klasjes afzonderlijk. We kregen er verschillende liedjes te horen en een dansje te zien.

Vervolgens bezochten we een lepradorp van SCAD. Omdat mensen met lepra verstoten worden uit de maatschappij leven zij vaak in erbarmelijke omstandigheden zonder degelijk onderkomen of medische verzorging. In het dorpje van SCAD zijn er voor hen huizen voorzien en een medische post. Elke morgen en avond kunnen de leprozen er terecht om hun wonden te laten verzorgen. 

Een warme ontvangst door de zigeunerkindjes

Man die de leprozen verzorgt

Rond vier uur is Melissa samen met de logopediestudenten vertrokken voor een weekendje Kumily. Evelien is niet meegegaan omdat ze dit al gezien had met haar broer. Zij bleef het hele weekend in Ponnakudi, maar zette het weekend wel in met een etentje in de cocaroco. De zaterdag zorgde Prema en Arul (een medewerker in het centrum) voor tandoori chicken die ze zelf gebraden hadden op het kampvuur. Evelien zorgde voor het dessert; bananenmilkshake!

Het weekendje Kumily werd in elkaar gestoken door Mr. Charles. Wij moesten enkel zeggen waar we allemaal naar toe wilden gaan. Na een autorit van bijna zes uur en een tussenstop om te eten, kwamen we eindelijk aan in Kumily. Moe kropen we in ons bedje in het Highrange Hotel want op zaterdag stond er veel op het programma. We begonnen de dag met een rondleiding in the Green Park Spice Garden. Daarna gingen we naar Elephant Junction waar we een rondritje van 45 minuten maakte op een olifant. Dit was een hele leuke belevenis en is echt iets wat ik nooit meer ga vergeten! Na onze lunch hebben we de Connemara Tea Factory bezocht. Het was interessant om te zien hoe de black tea gemaakt wordt. Na onze rondleiding mochten we eens proeven van hun thee. En dat was lekker! Na al onze bezoekjes hebben we de tijd genomen om eens door het stadje te wandelen en souvenirs aan te kopen. De dag werd afgesloten met Kalaripayattu. Dat is een oude vechtsport die vooral in het zuiden van India wordt beoefend. Het is gebaseerd op bewegingen die gevonden worden in de dierenwereld. Het begin van de show was eerder saai maar het werd alsmaar spectaculairder dat we op het einde bijna niet meer durfden kijken. We kropen die avond vroeg onder de lakens want op zondagmorgen stond een natuurwandeling doorheen het Periyar Tijgerreservaat op ons programma. Deze 2,5 uur durende wandeling leverde adembenemende beelden op. We zagen niet alleen een mooie natuur, maar ook verschillende wilde dieren zoals olifanten, apen, wilde kippen, een hert, een slang en verschillende vogels. Na de wandeling maakten we nog even een vlugge stop voor een hennatekening en keerden we voldaan terug naar Ponnakudi.

Rit op een olifant - Elephant Junction

Nature Walk Periyar Tiger Reserve

Henna op de hand

De negende week in India!

Hallo iedereen!!

Voor Evelien was het vorige week vakantie samen met haar broer zoals jullie kunnen lezen in het vorige blogberichtje. Voor mij (Melissa) ging het werk gewoon verder want ik heb natuurlijk al mijn weekje vakantie gehad in Sri Lanka. Hieronder vinden jullie een blogbericht over de werkweek van Melissa  en later deze week of begin volgende week volgt er een blogberichtje van onze voorlaatste week samen therapieën geven. Het is inderdaad al onze voorlaatste week want de eerste week van april (van 4 tot 10 april) gaan we nog een weekje gaan relaxen in Kovalam en Varkala.

Blogbericht Melissa:

Na een heerlijk weekje genieten in Sri Lanka was het voor mij terug tijd om een nieuwe stageweek in te zetten. De week werd zoals altijd gestart met het gegeven van individuele therapieën aan de leerlingen hier in Ponnakudi. Het valt op dat er steeds minder kinderen naar school komen waardoor er ook vele therapieën niet kunnen doorgaan. De oorzaak van de afwezigheid van vele kinderen is de stijging in temperaturen. Toen wij hier op 18 januari aankwamen in India was het gemiddeld 28°C, maar nu is dit al gemiddeld 35°C. Dit is niet alleen voor de kinderen, maar ook voor ons heel erg warm! 

Op dinsdag is het CBR-dag. Het werd een korte dag waardoor ik ’s avonds nog wat tijd had om de vormingen voor te bereiden. In totaal geven we, Evelien en ik, vier vormingen. Onze vormingen gaan over beweging en vrije tijd bij kinderen met een beperking, belonen en straffen, sherborne en verstandelijke beperking. De vier vormingen gaan vanaf volgende week van start en zullen gegeven worden aan verschillende personen zoals de leerkrachten van Ponnakudi en Anbu Illam, CBR-staff, studenten lerarenopleiding,…

Kinderen tijdens CBR

Pradeep, Stalin en Mallikaraj

Woensdag hoopte ik dat er wat meer leerlingen aanwezig zouden zijn in Ponnakudi, maar dit was jammer genoeg niet zo. Door de weinige kinderen kregen sommigen twee keer ergotherapie in een week en zat mijn werkdag er al op om 15u30. Die avond heb ik opnieuw wat voor school gewerkt.

Op donderdag, in Anbu Illam, begon ik vol goede moed aan een nieuwe, hopelijk goed gevulde dag therapieën gegeven. Bij aankomst in de school bleken veel leerlingen weg om een examen af te gaan leggen. Ik stelde mij wel de vraag wat dat examen precies inhoudt, want vele kinderen hebben beperkte mogelijkheden ten gevolge van een fysieke of mentale beperking. In de voormiddag heb ik Lies bijgestaan in de Mild Class. We hebben samen met  8 leerlingen een kom gemaakt met papier-maché. Het werd een vuile boel maar het was zeer plezant! In de namiddag heb ik 1 individuele therapie gegeven want alle andere leerlingen waar ik therapie aan geef, namen deel aan het examen. De dag werd afgesloten met een lekker ijsje in de ibaco! Mmmm…

Papier-maché in Anbu Illam

Vrijdag heb ik opnieuw meegegaan op CBR. Het was een hele leuke dag die werd afgesloten met een Indische ‘lekkernij’. Prem, de fysiotherapeut, plukte enkele mango’s uit de boom. Wij dachten dat de mango’s nog niet rijp waren, maar blijkbaar bestaan er ook groene, niet zoete mango’s. De mango’s worden gegeten in combinatie met zout en chilipoeder. De smaak van de groene mango leek een beetje op die van een limoen, maar in combinatie met het zout en de chilipoeder was dit echt niet eetbaar. Onze gezichtsuitdrukkingen en het uitspuwen van het vieze zootje zorgde voor heel wat plezier en gelach bij de leden van de CBR-staff.

De week werd afgesloten met een weekendje werken aan ons eindwerk. In de vele pauzes genoot ik van de zon boven op het dak of in de hangmat. Op zondagavond ben ik samen met Elien, Céline, Ianthe en Annelies naar Tirunelveli gegaan om een milkshake te drinken en daarna ook een pizza te eten. Dat heeft ons allemaal enorm gesmaakt na al de Indische schotels van de voorbije weken. Na onze milkshake werden we onverwachts gevraagd om deel te nemen aan een promofimpje over Tirunelveli. Alweer een unieke ervaring hier tijdens onze buitenlandse stage in India! Het filmpje zal vanaf 14 april te zien zijn op een Indische televisiezender. We zullen het zelf nooit te zien krijgen want op 14 april vertrekken we al terug richting het Belgenlandje!

Deelname aan een promofilmpje over Tirunelveli

Een blogbericht van deze week volgt snel. Het is tot nu toe al een drukke week geweest maar we vertellen jullie er alles wel over in het volgende blogbericht!

Tot de volgendeeee!!