Welkom Ianthe en Annelies!

Koekoek iedereen!

Dit is ondertussen al het zesde blogberichtje vanuit het zonnige India. We zijn hier ondertussen al vijf weken maar zijn het nog lang niet beu! Het is hier ondertussen ook al een vijftal graden warmer dan toen we op 18 januari de eerste voet op Indische bodem zette.

Onze week was zoals alle andere weken weeral goed gevuld met het geven van therapieën en het meegaan op CBR.  In het schooltje hier in Ponnakudi waren we als ergotherapeuten ‘overboekt’ wat ervoor zorgde dat een paar kindjes geen ergotherapie konden krijgen deze week. Maar geen nood want dit wordt volgende week wel weer ingehaald! In ons vorige blogberichtje kon je lezen dat we de leerkrachten in het werk hadden gestoken om een sportactiviteit voor te bereiden. We hadden er allemaal niet zoveel van verwacht maar waren heel aangenaam verrast! De sportactiviteit was leuk, superorigineel en creatief uitgewerkt. Een hele dikke pluim voor de leerkrachten!

Therapie geven in Ponnakudi

In Anbu Illam kregen we, de zes studenten, onverwacht de opdracht om de werking van de school te evalueren samen met alle leerkrachten en paramedici die tewerk gesteld worden in de school. Voor ons was dat een hele moeilijke opdracht aangezien we nog maar vier keer in Anbu Illam geweest zijn.

Tijdens CBR hebben we zowel op dinsdag als vrijdag iets meegemaakt! Op dinsdag hebben Melissa en Elien op de speelplaats van een schooltje chinees voetbal gespeeld samen met enkele Indische kindjes. Net toen we besloten om terug te vertrekken naar huis, schraapte Elien met haar handen over de grond om nog een laatste keer de bal naar een kindje te passen. Het eerste ziekenhuisbezoek was een feit! Elien werd er verzorgd door een verpleegster met wel een heel mooi en sexy verpleegsterpakje! Op vrijdag hadden we minder geluk met de lunch die we meekregen van Prema. Overal op ons eten zaten mieren wat ervoor zorgde dat we maar vier lunchpakketjes hadden in plaats van zes. Onze collega’s van de CBR-staff zorgen zoals altijd goed voor ons en kochten parota, mmm!

CBR op dinsdag - Melissa

CBR op dinsdag - Evelien

Sexy verpleegsterpakje!

Woensdag begon de dag al om 6u30 want de twee studentes vroedkunde, Ianthe en Annelies, zouden rond 7u arriveren in het nieuwe SCAD Medical Center. Samen met Céline en Elien, maakte Melissa nog snel een welkomsbloemetje. Op woensdagnamiddag, donderdag en vrijdag  volgden ze mee met onze activiteiten zoals het geven van individuele therapieën, Anbu Illam en hun eerste keer op CBR. Zaterdagnamiddag zijn we dan met z’n allen naar Tirunelveli Town gegaan om Ianthe en Annelies wat rond te leiden in de Nellaiappar Temple en hen te helpen bij het uikiezen van hun eerste chudidhars. In de tempel hebben we eindelijk de tempelolifant Ghandimidi gezien. Bij ons eerste tempelbezoekje was hij op kamp. We lieten ons alle zes zegenen door de olifant. Hiervoor moesten we een muntje in de slurf van de olifant leggen waarna hij zijn slurf op je hoofd legde. Dit ging soms gepaard met snot en kwijl. Na het bezoek aan de tempel hebben we inkopen gedaan in de Pothys en aten we allemaal een gebakje om nog eens Westers gevoel te hebben!

Gabakjes eten, mmm!

Vandaag (zondag) werd er voor de verandering wat schoolwerk verzet. Het weekend wordt vanvond afgesloten met een kampvuur!

Indische groetjes!
Evelien & Melissa

Vrijdag de 13de

Hallo iedereen!


Hier zijn we weer met een nieuw blogberichtje! Er is ondertussen al bijna een maandje voorbij. Wat gaat de tijd hier snel! Na het deugddoende weekendje in Madurai van vorige week zijn we terug begonnen aan een drukke stageweek.

Het geven van therapieën aan de kindjes hier in Ponnakudi verloopt al veel vlotter dan in het begin van de stage. We merken bij vele kinderen al een vooruitgang. Dit werkt zowel voor ons, als voor de kinderen heel motiverend. Onze structuur wordt hier wel een beetje verstoord. Sinds vorige week en vandaag zijn er in totaal drie nieuwe meisjes en een jongen ingeschreven. Onze dagen zullen nu wel helemaal gevuld zijn met het geven van therapieën. De sportactiviteit op woensdag van 15u tot 16u hebben we al drie weken op een rij op ons genomen. Deze week hebben we de leerkrachten in het werk gestoken. We hebben gevraagd of zij de sportactiviteit op woensdag 18 februari willen overnemen, ingekleed met leuke spelletjes. We zijn benieuwd wat we te zien zullen krijgen! ;-)

In Anbu Illam hebben we het werk verdeeld. Evelien geeft voornamelijk therapie aan de kinderen uit de severe class en Melissa neemt kinderen uit de mild class & moderate class. Omdat we maar één dag per week naar Anbu Illam gaan en er veel meer kinderen zitten dan in Ponnakudi, was dit voor ons de beste oplossing. Door het werk te verdelen, kunnen dubbel zoveel kinderen naar de ergotherapie komen!

CBR vinden we na een maandje stage nog altijd even leuk! Zowel dinsdag als vrijdag waren twee drukke en lange dagen. Zowel dinsdag als vrijdag hebben we heel wat verschillende cases gezien.

CBR op dinsdag (leuke school met veel spelmateriaal tijdens de speeltijd)

CBR op vrijdag. We worden graag gezien door de kinderen en leerkrachten

Normaal geloven we beiden niet in vrijdag de 13^de maar dat is na vorige week vrijdag wel veranderd!! Bij het opstaan voelde Evelien zich niet zo lekker waardoor ze niet meeging op CBR. En Melissa kreeg de shock van haar leven toen we op terugweg van CBR naar Ponnakudi een koe aanreden. De chauffeur kon de koe onmogelijk ontwijken tot alle gevolgen van dien. Gelukkig voelde Evelien zich ’s avonds alweer beter en stond de koe even na het ongeluk terug recht. Ook de inzittenden zijn er met de schrik vanaf gekomen!

Zaterdag bleef Melissa een hele dag in Ponnakudi. In de voormiddag volgde ze samen met de studentes logopedie een vorming mee over cerebrale parese gegeven door Lies. In de namiddag werd wat schoolwerk verzet. Evelien is in de late namiddag samen met Lies naar Tirunelveli geweest. Daar heeft Evelien genoten van haar eerste echte ijsje (Straciatella en Belgian Chocolate) in India!

Zondag hebben we het weekend afgesloten met een daguitstap naar de watervallen van Manimutar. De rit naar de watervallen was heel erg mooi. We stopten op verschillende plaatsen zodat we even tijd kregen om een foto te trekken. Eenmaal aankomen bij de watervallen werden we meteen overspoeld door een bende apen. Binnen de minuut zaten ze rond ons en op de auto. We mochten ook zeker onze lunch en waardevolle spullen niet uithalen omdat de apen er snel mee zouden weglopen. 

 

Aapjes bij Manimutar Falls

Bij de watervallen hebben we een groot verschil tussen mannen en vrouwen opgemerkt. Zo mochten de mannen onder twee grotere watervallen en kregen de vrouwen enkel toegang tot een klein watervalletje. Voor ons was dit niet erg omdat we zo blij waren dat we eindelijk onder een waterval konden staan. Het was zeer verfrissend in dit warme weer! Wie nat is, bruint sneller dus hebben we nog een uurtje in het zonnetje gelegen. Het voortdurend bekeken worden door Indische mensen nemen we er dan wel bij.

Manimutar Falls (twee linkse zijn voor mannen, kleine rechtse is voor vrouwen)

En alsof de dag nog niet goed genoeg was, zijn we nog een ijsje gaan eten! Het heeft gesmaakt, mmm!!!

Een ijsje!

Zondagavond hadden Evelien en Lies het schitterende idee om een kampvuurtje te houden. Natuurlijk konden marshmallows en leuke muziek niet ontbreken! Het was zo gezellig dat ze dan maar beslist hebben om iedere zondagavond een kampvuurtje te houden.

Ondertussen zijn we alweer begonnen aan een nieuwe stageweek.
Meer zotte verhalen (haha) volgen in ons volgende blogberichtje!

Altijd zonnige en bruingebrande groetjes!

Evelien & Melissa

Kokosnoten, Madurai en Raja!

Dag iedereen!

Na onze uitstap naar Tirunelveli was zondag 1 februari redelijk rustig. Evelien is samen met Lies en Prema naar een klein dorpje, waar een van de bewakers van het centrum woont, geweest. Daar heeft ze een rondleiding gekregen in het dorp en de omliggende rijstvelden. Er werden door een lokale bewoner verse kokosnoten geplukt die ter plaatse werden opgedronken en opgegeten. Om Melissa en de twee andere studenten, die aan hun eindwerk aan het werken waren, niet te vergeten, nam ze ook voor hen kokosnoten mee. 

Lies en Prema met de kokosnoten

Tijdens de week hebben we een normale stageweek gehad. We leren de kinderen en de leerkrachten steeds beter kennen. Ondertussen nemen we ook, samen met Elien en Céline, elke woensdagnamiddag van 15u tot 16u de sportactiviteit over. Ook het contact met de CBR-staff verloopt al vlotter. We weten nu hoe een Mobile Camp verloopt en dragen dan ook al ons steentje bij door ergotherapeutische adviezen en therapieën te geven aan de lokale bevolking. We krijgen al een beter zicht op de mogelijkheden van de kinderen van Anbu Illam. Volgende week zullen we proberen te starten met de effectieve therapieën. 

Lunch tijdens CBR

Momenteel zijn we op de terugreis van een weekendje Madurai. De treinreis van Madurai naar Tirunelvelli duurt ongeveer 4u waardoor we tijd hebben om een blogberichtje te schrijven. Na het volgen van een vorming rond Cerebrale Parese gegeven door Lies, zijn we zaterdagmiddag vertrokken naar Madurai. Madurai is een grote stad op 157 km van Tirunelvelli en wordt in de reisgidsen beschreven als 'de ziel van Zuid-India'. We hebben in Madurai heel wat plaatsen bezocht. Zo zijn we naar de Meenakshi Amman tempel, het Gandhi museum, de Thirumalai Naickar Mahal en een plaatselijke marktje in een tempel geweest.

Meenakshi Ammen Temple (West Tower)

 

Ghandi museum

Thirumalai Naickar Mahal

De Meenakshi Amman tempel is een indrukwekkende tempel met vier ingangen. De tempel wordt dan ook de Taj Mahal van het Zuiden genoemd. Wat ons wel opviel was de 'omgekeerde discriminatie'. Zo betalen buitenlanders 10x zoveel ingang als lokale bevolking, mogen we sommige delen van de tempel niet bezoeken en verwachten ze van buitenlanders veel meer fooi. Op het plaatselijke marktje werden we rondgeleid door een Indonesiër/Indiër/Hollander. We kwamen deze man toevallig tegen en toen bleek dat hij Nederlands sprak, gaf hij ons een korte rondleiding door de stad en enkele handige tips. Tijdens deze rondleiding lieten Melissa, Elien en Céline  een broek op maat maken bij de opa van deze man en kocht Evelien twee 'ready made trousers'. 

Groepsfoto voor de West Tower van de Meenakshi Amman Temple

 

Mooi geschilderde plafonds in de Meenakshi Amman Temple

Gisteren kregen we goed nieuws vanuit Ponnakudi. Er staat ons namelijk een puppy op te wachten. Hij heet Raja, wat koning betekend. Hij zal voor ons dan ook de koning van het SCAD-centrum zijn. 

Raja, onze koning!

Na dit deugddoend weekendje zijn we opnieuw klaar voor een nieuwe stageweek!

Tot het volgende blogberichtje!

Evelien & Melissa