Op verkenning in India

 Liefste vriendjes en vriendinnetjes!

Eigenlijk vinden we het niet zo leuk om iedere week een blogberichtje te schrijven, maar omdat we jullie zoooooooooooooooooooo graag zien, doen we het toch! :-)

We zitten nu ondertussen bijna twee weken in het zonnige India en we hebben ons nog geen moment verveeld. Vorige week donderdag (22/01) hebben we voor de eerste keer samen met Prema, Lies, Céline en Elien naar Tirunelveli Town geweest. Deze was het niet met de tuktuk maar met de bus. Onze buschauffeur was duidelijk Christen. In Tirunelveli hebben we de Nellaiappar Temple bezocht. Normaal is er in de tempel altijd een olifant aanwezig, maar hij was voor een weekje op kamp. ;-) Na het tempelbezoekje zijn we naar Pothys geweest om chudidhars aan te schaffen! Chudidhars zijn een middenweg tussen de traditionele Indische kledij en de moderne Westerse kledij.

Christelijke buschauffeur

Nellaiappar Temple

Chudidhars

Na het harde werk van de eerste week hadden we echt al nood aan een weekendje vakantie! We trokken met ons vieren naar het zuidelijkste punt van India, Kanyakumari. Het was een heel leuk weekendje en we kregen de kans om Westers te eten. Frietjes met scampi's of vis en een milkshake als dessert! Kanyakumari is een klein stadje waardoor we het na één dag wandelen al gezien hadden, maar genieten in de zon deed ons ook deugd. Tijdens onze wandeling hebben we heel wat mooie plaatsen gezien. 's Avonds hebben we nog wat bijgepraat in de hotelkamer met de andere meisjes. Een goede nachtrust was ons niet gegund want om 4u30 werden we wakkergeschud door Christelijke gezangen en gebeden door pelgrims. 

Kanyakumari

Na een deugddoend verlengd weekend (maandag 26/01 was een feestdag) zijn we opnieuw begonnen aan een nieuwe werkweek. Dinsdag en woensdag waren gevuld met individuele therapieën hier in het SCAD Medical Center. Woensdagnamiddag hebben we samen met de studentes logopedie een sportactiviteit overgenomen. We hadden gekozen voor simpele spelletjes zodat elk kind kon deelnemen aan de activiteit. Na afloop kregen we positieve commentaren van de leerkrachten. 

Op donderdag zijn we voor de eerste keer naar Ambu Illam in Cheranmahadevi geweest. Ambu Illam is ook een school voor buitengewoon onderwijs van SCAD. Vanaf volgende week gaan we er elke donderdag naar toe. Het is ook de bedoeling dat we daar individuele en groepstherapieën gaan geven. In onze middagpauze hebben we onze lunch (gemaakt door Prema) opgegeten in de guest house. Onze lunch werd mooi gepresenteerd op een bananenblad. 

Eten in een bananenblad

Gisteren zijn we dan voor de eerste keer op CBR (Community Bases Rehabilitation) gegaan. Samen met het CBR-team (multidisciplinair team) zijn we naar vier verschillende afgelegen dorpjes gegaan om daar adviezen en tips te geven aan personen met een beperking en hun omgeving. Het was een hele interessante maar zware dag. Kinderen met een beperking werden voor ons op een mat geplaatst of gelegd waarbij we meteen een diagnose moesten stellen en een kant-en-klare "oplossing" moesten geven. Het was voor ons echt niet eenvoudig aangezien er soms wel schrijnende situaties bijzaten. We hebben heel veel respect voor het CBR-team en het mooie werk die ze verrichten.

Vandaag is het zaterdag en zijn we opnieuw naar Tirunelveli getrokken. Deze keer hebben we zelfstandig de bus genomen. Het was wel even stressen maar het is allemaal goed gekomen! Tijdens deze trip hebben we voetbandjes en een sari aangeschaft!

Onze eigen sari's

Tot de volgende!

Indische groetjes

Evelien & Melissa

30 minuten therapie

Vandaag (woensdag 21 januari) hebben we voor het eerst zelf therapie mogen geven. Maandagnamiddag en dinsdag hebben we geobserveerd in de klassen  en de kinderen leren kennen van de school voor buitengewoon onderwijs.

Vanmorgen waren we vol enthousiasme om te beginnen aan de therapieën, maar het ergotherapielokaal was niet echt therapie-klaar. In de namiddag verliepen onze eerste interventies vlotter dan verwacht. Het was nog een beetje zoeken in het begin om te ontdekken wat de kinderen precies kunnen en wat niet.

Ons eigen ergotherapielokaaltje

Deze namiddag hebben we aan 4 van de 14 kindjes therapie gegeven. Elke therapie duurt ongeveer een half uurtje. Morgen gaan we vol goede moed verder want we hebben er allebei veel zin in! ;-)

En oja: we hebben ook gisteren voor de eerste keer in een toek toek gezeten. We zijn samen met Prema naar Tirunelveli geweest. Veel van de stad zelf hebben we niet gezien want we hebben enkel in de supermarkt rondgelopen. Je kan deze 2 maanden oude supermarkt een beetje vergelijken met de Auchan :-)
Vlees, vis en brood was er niet te bespeuren maar wel 2 super lange rayons vol met koekjes, snoepjes en ander lekkers!

Toek toek (met chauffeur)

Eerste toek toek ervaring!

Tot de volgende!
Indische groetjes!

Evelien & Melissa

Onze eerste Indische uren

Samen met Céline en Elien (twee studenten logopedie die ons vergezellen op het avontuur) stonden we om 7 uur zaterdagmorgen met kleine oogjes in Zaventem. Het inchecken verliep zeer vlot maar onze valiezen waren wel heavy ;-) Het afscheid van familieleden en vriendjes verliep jammer genoeg iets minder vlot. Met de bijhorende traantjes namen we afscheid en vertrokken we definitief op avontuur!

Heavy valies van Evelien

Voor Evelien werd de eerste vlucht een luchtdoop. De vlucht duurde 6u30 maar ging eigenlijk veel sneller voorbij dankzij de goede zorgen en vriendelijk personeel. Aan comfort hadden we niet te kort: plaats genoeg en een filmpje kijken (met chili-chips en veel water!)

Na de vlucht van Doha naar Thiruvananthapuram kwamen we om 2u45 (een kwartiertje vroeger dan gepland) op Indische bodem terecht. Er was even paniek want de valies van Melissa was spoorloos verdwenen! Volgens het luchthavenpersoneel was de valies in Doha gebleven en zouden ze de valies de volgende dag zelf komen brengen naar Tirunelveli. Dat was gelukkig niet nodig want na 15 minuten dook hij dan toch op!

Buiten stond er een Indische medewerker van SCAD ons op te wachten met een bijhorend bordje. Communiceren met de man was wat moeilijk aangezien hij weinig (of geen) kennis had van de Engelse taal. Het werd een lange maar voor Elien ook vooral een misselijke en spannende rit. Haar maag is duidelijk niet resistent tegen de hobbelige Indische wegen. Om de Indische wegen te berijden moet je auto voorzien zijn van een luide toeter, goede remmen en felle lichten. Elkaar voorbij steken vlak voor bochten is daar geen probleem, gewoon even toeteren en je fahrlichten gebruiken om te laten weten dat je eraan komt en dan hopen dat de tegenligger het hoort en ziet! 

Iets na 7u lokale tijd (2u30 Belgische tijd) ariveerdden we op onze eindbestemming: SCAD. We kregen een vriendelijk en warm onthaal en een kleine attentie van Prema, de huisvrouw van the guest house. De kamers werden verdeeld. We slapen per twee op een kamer (Céline en Elien samen en wij samen). Er werd een duidelijke opdracht meegedeeld: Just go and relax! Om 8u werden we terug verwacht aan de ontbijttafel, waar we een hele uitleg kregen van Ratnavelu over SCAD, de projecten en de dagregeling. Wat Ratnavelu hier precies allemaal doet in SCAD weten we niet, maar we komen dat zeker nog te weten! Na het ontbijt (toast, bananen, water en een "lekker" limoensapje met zout) hebben we het domein verkend. 

Onze verblijfplaats - Guest House

Kleine attentie van Prema

Het doel van de dag is: lekker niets doen en daarom hebben we dus tijd om jullie op de hoogte te brengen van onze eerste avonturen! :)

Tot de volgende!!

Groetjes Evelien & Melissa

Tijd om de valiezen te maken!

Halloooo!!

Nog vier dagen en het is eindelijk zover!

Zaterdag vertrekken wij voor 3 maandjes naar het verre India. Onze voorbereidende stage van een weekje in het Dominiek Savio Instituut zit er op. Het was een hele interessante observatiestage waar we de kans kregen om de doelgroep te leren kennen en kennis te maken met verschillende therapievormen. We hebben veel interessante materialen en oefeningen gezien die we zeker kunnen gebruiken op onze stage in India! Na de stage wordt het nu dus hoog tijd om de valiezen te maken! 

Het vliegtuig stijgt zaterdagmorgen om 8u55 op . Dat wil dus zeggen dat we al heel vroeg uit de veren moeten .. :-(  

Na een vlucht van bijna 11 uur komen we dan eindelijk aan in Thiruvananthapuram of korter gezegd Trivandrum. Rechtstreekse vluchten naar deze luchthaven bestaan er jammergenoeg niet. We moeten na een vlucht van ongeveer 6u30 een tussenstop maken in Doha, Qatar waar we 3 uur de tijd krijgen om onze volgende vlucht te halen. Deze vlucht duurt nog ongeveer 4u30. Eenmaal aangekomen in Trivandrum (om 3 uur 's nachts lokale tijd - 22u30 in België) wacht er ons nog een rit van 4 uur naar Tirunelveli. Veel van het landschap van zuid-India zullen we dus niet te zien krijgen.

Voor wie het vliegtuig wil volgen zaterdag: http://fs.qatarairways.com

Het vluchtnummer is QR 196

Hou onze blog zeker in de gaten en lees binnenkort de straffe verhalen van de eerste dagen in India!

Groetjes!

Evelien & Melissa